DÖRT MEVSİM MASALI
Bir zamanlar Toprak Ana, evinde yalnız yaşıyormuş.
Yalnız yaşamak zormuş, bu yüzden canı çok sıkılıyormuş. Bir gün kalkmış, gök kralına misafirliğe gitmiş. Sarayın kapısına varınca, gürültülerpatırtılar duymuş. Kapıdaki nöbetçiye, “bunların ne olduğunu” sormuş― Ne olacak, demiş. Mevsim kardeşlerin gürültüsü. İkisi kız, ikisi oğlan dört yaramaz çocuk var. Kavga edip duruyorlar.
Toprak Ana :
― Onları bana gönderin, demiş. Ben yalnızım, biraz da benimle otursunlar. Nöbetçi Toprak Ananın isteğini krala söylemiş. Kral da “Peki” demiş. Toprak Ana bunun üzerine evine dönmüş, mevsim kardeşleri beklemeye başlamış.
Önce en küçük kardeş gelmiş. Pembe, beyaz saçlı, güzel bir çocukmuş. Toprak Anaya :
― Benim adım İlkbahar, demiş. Size ufak bir armağan getirdim.
İlkbahar, çantasını açmış, çantasından tomurcuklanmış dallar, renk renk çiçek demetleri, cıvıl cıvıl ötüşen kuşlar çıkarmış.
Çok geçmeden ikinci kardeş gelmiş. Tombul, kırmızı yanaklı bir kızmış. Adı da Yaz’mış. Kardeşine :
― Haydi çekil bakalım, bak, ben geldim, demiş. Sonra po da çantasından çilek, kiraz, şeftali, erik gibi meyveler çıkarmış, bunları Toprak Anaya sunmuş.
Derken üçüncü kardeş gelmiş. Sarı sapsarı bir çocukmuş. Toprak Ana’ya :
― Ben sonbaharım demiş. Yalnızlığı, sessizliği çok severim, demiş. Sonra da kuşları kovmuş, her yeri sarıya boyamış. Ortalığa bir sessizlik çökmüş. Tam bu sırada dördüncü kardeş gelmiş. Çiçekleri, meyveleri dağıtmış, cebinden beyaz bir su çıkarmış, bu suyla her yeri beyaza boyamış. Bir yandan da ― Benim adım kış, benim adım kış diye bağırıyormuş.Dört kardeş de Toprak Ananın evinden gitmek istememiş. Kavgaya tutuşmuşlar. Ortalık alt üst olmuş. Toprak Ana kızmış :
― Beni dinleyin, demiş. Ya sırayla gelin, evimde üçer aymisafir kalın, ya da çekilip gidin. Hepinizi birlikte istemiyorum.
― Bunun üzerine mevsim kardeşler düşünmüşler. Aralarında anlaşıp Toprak Anaya, “peki” demişler. İşte o günden beri sırayla geliyor, Toprak Anada üçer ay misafir kalıyorlar.

                              2. hikaye

Bugün Eve Geldim Ve Odama Gittim Birde Ne göreyim !! Bilgisayarımı açık unutmuşum.Hemen fişini çektim.Ama fişi çektiğim anda bilgisayar yanmaya başladı. Sanırım kaçak yapmıştı elektrik , bilgisayarım kullanılmaz hale gelmişti. Hemen yetkili servisleri aradım. Biraz geçte olsa sonunda geldiler. Sorunun nasıl başladığını sordular. Bende olayın nasıl olduğunu ayrıntılı bir biçimde anlattım. Adam birden yüzüme tükürdü ve şöyle dedi: "Bilgisayarın nasıl kapatılacağını bilmiyorsun , neden alıyorsun o zaman?". Bende üzüntülü üzüntülü dönüp anneme baktım. Annemde bilgisayarın yandığı için bana kızgın kızgın bakıyordu.Çok korkmuştum. Ve babamı aradı. Babam haberi alır almaz , çok sinirlendi ve hemen eve geldi. Ve tokatı yapıştırdı. Hayatımdaki en kötü anı o zaman yaşamıştım. Bana internet yasağı koydu. Sonra yeminler etmeye başladım ama dinlemediler. Ben yeminler ederken annem bayıldı çok korktum. Hemen hastaneyi aradım ve evimize ambulans geldi. Neyse hastaneye gittik işte doktorun bir deli olduğunu öğrendik. Hemen oradan ayrılarak en yakın hastaneye gittik.İleriki mahallede deprem olmuştu hastane tıklım tıklımdı. Annem Çok Kötüleşmişti Artık Bir Çözüm Bulmak Gerekiyordu. Hemen bulunduğumuz yerden özel bir doktoru aramaya çalıştık. Ama telefonlar kilitlendiğinden doktora ulaşamadık. Ordan Bİr Teyzenin Oğlu Doktormuş Çok sevindik Ama Sevincimiz Kısa Sürdü Telefonun şarjı bitti.Sonra telefonu satıp kulubeden iletişime devam ettik.Ama Ne Dersek Boş Yine O ses
'aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor'. Derken yolda giden bir köpek gördük sonrada köpek koşmaya başladı bizde takip edek dedik.Meğersem yavrularına yemek götürüyormuş. Sonrada birden gökyüzünden küçük bir ışık belirdi daha sonra birden büyüyerek 2 mahalle öteye düştü gök taşı olabilirdi.Az daha kafamıza düşüyordu.Sonra birden etraf beyaz bi efekte büründü ne ayak diye bakmaya gidiyorduk. Bir yandan merak ediyor,diğer yandan korkuyorduk..Beynimiz ve hayal gücümüz son hız çalışıyordu.Birden bire ne yapacağımızı bilemedik önümüzde ince uzun ve karanlık bir yol vardı öte yandan arkamızdan gelen küçük bir fare gibi bi cisim vardı acaba neydi?? Bu cisim üzerimize atladı.Hepimiz kaçarken zavallı annemin üzerine geldi ve anacığımın yüzünü gözünü delik deşik etti.Meğersem kızıl derililer şehri basmış her yana ok fırlatıyorlar,bizde hemen bir çuvalın içine girdik. O anda herkes kaçışıyordu.Daha sonra bir apartmanın içine sığındık.Tam o sırada merdivenlerden birileri iniyordu. Merdivenlerden inen bir doktordu.Hemen annemin yüzüne pansuman yaptı.Bu kadın iflah olmaz dedi.Kızıl derililer bulunduğumuz apartmanın kapısını zorluyorlardı.Kızıl derililer apartmanı ateşe vermeye karar verdiler,annem itfaiyeyi aradı.İtfaiyeyi aradı ama ulaşamadı çünkü herkes GS nin şampiyonluğunu kutluyordu.Gs li kızılderililer aslında şampiyonluğu kutluyorlarmış.Maksatı bize zarar vermek değilmiş. Annem Galatasaray'ın Maçı Yendiğini Duyunca Kendine Geldi.Ailecek bizde onlara katıldık. Ama aralarına beyazız diye bizleri almadılar. Bizi kovalamaya başladılar hemen bi minibüse atladık ben sürüyordum minibüsü çok hızlı sürüyordum. Taşlıtarla istikametine gittim ve minibüste ayakta durmak mümkün değildi. Sürekli bir yerlere çarpıyorduk.Kollarımız mosmor olmuştu eve geldiğimizde pc başına oturduğumuzda bütün ağrılarım gitti.Bedava-siteme girdiğimde mistanbul 'un mod olduğunu gördüm.Sıradaki modu merak ettim meğersem tasarimedia imiş.Sonra yeni bir güne uyanmak için Pc kapatıp uyudum.Radyoda şu şarkı çaldı:’’Biir çok sıkıldım , İkii yerim çok dar , ooo senden çok var…’’

                                          süper hikaye